MİTOLOJİDE İNSANLARIN BEŞ DEVRİ

MİTOLOJİDE İNSANLARIN BEŞ DEVRİ

• Bazı Yunanlılar insanların yaratılma durumunda Prometheus’u karıştırmadan insanların toprağın çocuğu olduğunu kabul ederler. Onların Pelasgos’un ormanlı yüksek dağlarında topraktan fışkırdıklarına inananlar da varıdır. Hesiodos’un İşler ve Güçler aslı eserinde dünyanın varoluşundan bu yana Zeus’un yarattığı, her biri öncesinden yozlaşmış beş insan soyunun  olduğu söylemektedir:
• a) Altın Devri: İnsanlar ne şekilde yaratılsa yaratılsın ilk önce erkeğin yaratıldığına inanılmaktadır. Kadının olmadığı sonsuz saadet içinde yaşamın olduğu devirdir. İnsanlar yorgunluğu tanımadan tanrılar gibi yaşıyorlardı. Baharlar da sonsuz gibiydi. Toprak kendiliğinden mahsul veriyordu. Yaşlılık da yoktu. İnsanlar, genç ve çevikti. Ölüm zamanı geldiğinde uykuya dalar gibi yaşama gözlerini kapatıyorlardı.
• b) Gümüş Devri:  Zeus tanrıların yönetimini Kronos’tan alınca gümüş soyunu yarattı. Devrin insanları önceki devir insanlarından aşağıydılar.Sonsuz olan bahar kısaltılmış ve dört mevsim oluşturulmuştu.İnsan soğuktan korunmak için mağaraya sığınmak zorunda kaldı.  Bunların ömürleri uzun ve çocukluk gibi geçerdi. Ömürleri yaklaşık yüz yıldı. Onlar gençlik çağına çok geç ulaştıklarından ömürleri de sona ermiş oluyordu.
• c) Tunç Devri: İlk insanı yarattığı kabul edilen Promethus’un ölmezlere mahsus olan ateşi çalıp insana hediye ettiği devirdir. Ateşi elde edince insan tembellikten kurtuldu. Silah kullanıp çelikleşen insan kalplerinden acımak duygusunu da atmaya başladılar. Savaş tanrısı olan Ares (Romalılarda Mars)’e bağlanıp birbirleri ile savaşmaya başlayıp Hades’e misafir oldular.
• d) Kahramanlar Devri: İnsanlığı yüceltebilecek kahramanlar savaşlarda yok olup gittiler.
• e) Demir Devri: İçinde bulunduğumuz devir olup insanın vahşi hayvanlardan daha fazla kan döktüğü devirdir. İnsan tanrısal erdemlerini kaybetmiş, kabalaşarak hayvanlaşmış ve nihayetinde aczini unutarak tanrıları inkar etmeye başlamıştır.
• Hesiodos kendisinin bu devirde olduğunu söylemektedir. Demir devrinde güçlünün zayıfı ezdiği istediğini yaptırdığını anlatır: Atmaca bülbülü avlamıştır. Zavallı bülbül atmacan merhamet için yalvarmaktadır. Atmaca, senden daha güçlü olanın eline esir düştün, ben nereye gidersem oraya gitmek zorundasın, der.