PİYES
SİLAHINI VERMEYEN
ŞEHİT
(
Ortada çuvallardan bir siper yapılmıştır.Askerler siper kazmakta, yolu
ölçmektedir. 3 asker ve üstteğmen sahnededir. Askerler bir yandan da sohbet
etmekte, üstteğmen yakınlarında oturmaktadır..)
I.ASKER: Çok değil bundan 50
sene önce buralarda ne fırtınalar kopuyordu. Babalarımız, amcalarımız,
dedelerimiz Çanakkale’yi düşmana dar ettiler.
II.ASKER : 250.000 cana mal
oldu bu. Dile kolay 250.000 genç…Benim amcam da Çanakkale gazisiydi.
Neler
anlatırdı neler!
III.ASKER: Üstte yok, başta yok…
Yarı tok aylarca Mücadele etmek kolay mı?
II.ASKER: Dünyanın en çetin
mücadelelerinden biri olmuş. Amcamın yanında tüm arkadaşları şehit olmuş. Bir daha olsa
bugün yine gideri, derdi hep.
I.ASKER: Nerdeyse bahar geldi, şu soğuğa bak. İçim üşüdü valla
Çanakkale’nin ayazı da rüzgârı da insanın içine işliyor sanki.
ÜSTTEĞMEN: Doğru söylersin
asker…Çanakkale’nin soğuğu ve ayazı meşhurdur.Baharda bile dayanılmaz olur
bazen… Kış ayazını da yedi Çanakkale’de savaşan kahramanlar…
III.ASKER: Haklısınız
komutanım.Biz de gelmiş bahar ayında soğuktan şikayet ediyoruz. Atalarımızın yaptığının yanında
askerlik mi yapıyoruz biz?
ÜSTTEĞMEN: Öyle demeyin..
Kendinize haksızlık edersiniz. Şu anda savaş çıksa katılmayacak mısınız?
ASKERLER (Hep
bir ağızdan): Seve seve komutanım!
ÜSTTEĞMEN: Bakın siz de o yüce
kahramanlar için çalışıyor,onlara lâyık anıtlar yapmak için uğraşıyorsunuz.
Kazma kürek günlerdir çalışıyoruz..Şu metreyi getirin de şurayı ölçüp
işaretleyelim.
(
I.Asker,emredersiniz deyip metreyi getirir. Yan tarafta üstteğmenle 2. asker ölçüm yapmakta işaret koymaktadır.Diğer
iki asker de kazma kürek çalışmaya devam etmektedir.İçeriye Çanakkale Gazisi
Halil Emmi girer.)
HALİL EMMİ: Selamün aleyküm
komutan.Kolay gelsin.
ÜSTTEĞMEN : Aleykümselam amca,
hoş geldin
HALİL EMMİ: Ben Çanakkale Gazisi
Halil...Aşağıdaki köydenim.Duydum ki
şehitlerimize anıtlar yapılıyormuş. Duydum geldim hemen. Belki bir yardımım
dokunur.
ÜSTTEĞMEN : Sağol amca. Sen
yapacağını yapmışsın bu vatana. Artık sen dinlen. Onu da biz gençler halledelim
izninle.
HALİL EMMİ : Olur mu komutan?
Daha elim kolum tutuyor Allah’a şükür..Her Türk’ün ölene kadar vatana hizmeti
devam eder. (Duygulanır.Duraklar….İç
geçirir.) Çok arkadaşım, çok komutanım yanımda şehit oldu. Kurşun beni
sıyırıp geçti… (İyice duygulanır.)
Ne yiğitti ikisi de..Onlar için yapılacak anıtlarda izin ver de benim de emeğim
bulunsun.(ağlamaklıdır.)
ÜSTTEĞMEN : Tamam emmi,az bir
soluklan, dinlen, sakinleş…Otur şu sandalyeye de dinlen..
(Halil Emmi oturur. Üstteğmen, elini Halil
Emmi’nin omuzuna koyar, o da duygulanmıştır. II.askerin küreği bir şeye
takılır,yanındaki askerle konuşmaya başlar:)
II.ASKER: Küreğim sert bir
şeye takıldı.Gel bir bak hele!(Küreğini çuvalların arasında gezdirir,kürek
takıl
makta,çalışmamaktadır.)
III.ASKER: Taşa,toprağa
takılmıştır. Oynat küreği biraz.
(II.
Asker oynatmaya devam etmekte,başaramamaktadır.)
II.ASKER:Olmuyor...Alllah
Allah! Bir şey var burada…Küreğime takılıp duruyor. Gel şurayı kazmayla az bakalım.
(III.Asker,kazmayla eşeler,vurur gibi yapar.)
III.ASKER:Doğru söylersin bir
şey var burada. Elimizle eşeliyelim hele..
(Ellleriyle toprağı kazar gibi yaparlar.)
II.ASKER: İşte görünüyor, az
kaldı. Ha gayret!Aman Alllah’ım! Bu bir şehit! Elinde silahı da var.
Demek
kazma küreğimiz silahına takılıyordu.
(Komutana seslenir) Komutanım, komutanım!
Topraktan bir şehit çıktı. Elinde de
silahı var.
(Üstteğmen, I .Asker ve Halil Emmi
gelirler..Şehide doğru bakarlar.)
ÜSTTEĞMEN : Hayret, hiç bozulmamış…Yandan sedyeyi al gel
hemen.
II.ASKER : Emredersiniz.(Sedyeyi almak üzere çıkar.)
ÜSTTEĞMEN : (Şehide
bakar.)Sanki
dün gömülmüş gibi.
I.ASKER: Şehidi ne yapacağız komutanım.(Halil Emmi de şehide bakmaktadır.)
ÜSTTEĞMEN : Az aşağıdaki
şehitliğe götürüp gömelim.
(Tutarlar, alıp yerdeki sedyeye koyarlar. Acıklı
bir fon müziği çalar.)
HALİL EMMİ: Çanakkale Savaşları…
…Son kale Çanakkale…. Neler gördüm neler ……Gemilerle saldıran düşman ölüm
kusuyorlardı. Mehmetçiklerimiz işte böyle ellerinde, vatan uğruna (bayrağı
çıkarır) bu bayrak uğruna tüfekleriyle
kahramanca şehit oldular.
ÜSTTEĞMEN : (Askerlere dönerek) Silahını alın da tekrar gömelim.
(III.Asker tüfeği almaya çalışır.Sertçe
çekse de almayı başaramaz. 3 asker birlikte denerler,yine de almayı başaramazlar.)
I.ASKER : Komutanım, silahını
vermiyor.( Şaşkındırlar.)
HALİL EMMİ : Belli ki bu şehit
de görev başında gitmek istedi komutanım.Mehmetçik komutanının her emrini
dinler. Ona söyle de silahını teslim etsin.
ÜSTTEĞMEN: (Sert bir ses tonuyla) Asker!… Ben
Üstteğmen İsmail BAŞOL!..... Görev bitti !.... Silahını teslim et.
(Şehidin parmakları açılır. Üstteğmen, silahı alır. Halil Emmi elindeki bayrağı şehidin üstüne örter ve askerler
seyircilere dönerek, bayrağı tutup şu
şiiiri okur:)
Bayrakları bayrak yapan üstündeki
kandır
Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır.
Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır.
ÜSTTEĞMEN
ÜSTTEĞMEN: Doğru söylersin
asker…Çanakkale’nin soğuğu ve ayazı meşhurdur.Baharda bile dayanılmaz olur
bazen… Kış ayazını da yedi Çanakkale’de savaşan kahramanlar…
ÜSTTEĞMEN: Öyle demeyin..
Kendinize haksızlık edersiniz. Şu anda savaş çıksa katılmayacak mısınız?
ÜSTTEĞMEN: Bakın siz de o yüce
kahramanlar için çalışıyor,onlara lâyık anıtlar yapmak için uğraşıyorsunuz.
Kazma kürek günlerdir çalışıyoruz..Şu metreyi getirin de şurayı ölçüp
işaretleyelim.
ÜSTTEĞMEN : Aleykümselam amca,
hoş geldin
ÜSTTEĞMEN : Sağol amca. Sen
yapacağını yapmışsın bu vatana. Artık sen dinlen. Onu da biz gençler halledelim
izninle.
ÜSTTEĞMEN : Tamam emmi,az bir
soluklan, dinlen, sakinleş…Otur şu sandalyeye de dinlen..
ÜSTTEĞMEN : Hayret, hiç bozulmamış…Yandan sedyeyi al gel
hemen.
ÜSTTEĞMEN : (Şehide
bakar.)Sanki
dün gömülmüş gibi.
ÜSTTEĞMEN : Az aşağıdaki
şehitliğe götürüp gömelim.
ÜSTTEĞMEN : (Askerlere dönerek) Silahını alın da tekrar gömelim.
ÜSTTEĞMEN: (Sert bir ses tonuyla) Asker!… Ben
Üstteğmen İsmail BAŞOL!..... Görev bitti !.... Silahını teslim et.
I. ASKER
I.ASKER: Çok değil bundan 50
sene önce buralarda ne fırtınalar kopuyordu. Babalarımız, amcalarımız,
dedelerimiz Çanakkale’yi düşmana dar ettiler.
I.ASKER: Nerdeyse bahar geldi,
şu soğuğa bak. İçim üşüdü valla Çanakkale’nin ayazı da rüzgârı da insanın içine
işliyor sanki.
I.ASKER: Şehidi ne yapacağız
komutanım.(Halil Emmi de şehide
bakmaktadır.)
I.ASKER : Komutanım, silahını
vermiyor.( Şaşkındırlar.)
II. ASKER
II.ASKER : 250.000 cana mal
oldu bu. Dile kolay 250.000 genç…Benim amcam da Çanakkale gazisiydi.
Neler
anlatırdı neler!
II.ASKER: Dünyanın en çetin
mücadelelerinden biri olmuş. Amcamın yanında tüm arkadaşları şehit olmuş. Bir daha olsa
bugün yine gideri, derdi hep.
II.ASKER: Küreğim sert bir
şeye takıldı.Gel bir bak hele!(Küreğini çuvalların arasında gezdirir,kürek
takıl
makta,çalışmamaktadır.)
II.ASKER:Olmuyor...Alllah
Allah! Bir şey var burada…Küreğime takılıp duruyor. Gel şurayı kazmayla az bakalım.
II.ASKER: İşte görünüyor, az
kaldı. Ha gayret!Aman Alllah’ım! Bu bir şehit! Elinde silahı da var.
Demek
kazma küreğimiz silahına takılıyordu.
II.ASKER : Emredersiniz.
III. ASKER
III.ASKER: Üstte yok, başta yok…
Yarı tok aylarca Mücadele etmek kolay mı?
III.ASKER: Haklısınız
komutanım.Biz de gelmiş bahar ayında soğuktan şikayet ediyoruz. Atalarımızın yaptığının yanında
askerlik mi yapıyoruz biz?
III.ASKER: Taşa,toprağa
takılmıştır. Oynat küreği biraz.
III.ASKER:Doğru söylersin bir
şey var burada. Elimizle eşeliyelim hele..
HALİL EMMİ
HALİL EMMİ: Selamün aleyküm
komutan.Kolay gelsin.
HALİL EMMİ: Ben Çanakkale Gazisi
Halil...Aşağıdaki köydenim.Duydum ki
şehitlerimize anıtlar yapılıyormuş. Duydum geldim hemen. Belki bir yardımım
dokunur.
HALİL EMMİ : Olur mu komutan?
Daha elim kolum tutuyor Allah’a şükür..Her Türk’ün ölene kadar vatana hizmeti
devam eder. (Duygulanır.Duraklar….İç
geçirir.) Çok arkadaşım, çok komutanım yanımda şehit oldu. Kurşun beni
sıyırıp geçti… (İyice duygulanır.)
Ne yiğitti ikisi de..Onlar için yapılacak anıtlarda izin ver de benim de emeğim
bulunsun.(ağlamaklıdır.)
HALİL EMMİ: Çanakkale Savaşları…
…Son kale Çanakkale…. Neler gördüm neler ……Gemilerle saldıran düşman ölüm
kusuyorlardı. Mehmetçiklerimiz işte böyle ellerinde, vatan uğruna (bayrağı
çıkarır) bu bayrak uğruna tüfekleriyle
kahramanca şehit oldular.
HALİL EMMİ : Belli ki bu şehit
de görev başında gitmek istedi komutanım.Mehmetçik komutanının her emrini
dinler. Ona söyle de silahını teslim etsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder